Ο Γρηγόρης Χαλκιάς είναι από τους αθλητές που με το ταλέντο του, την εργατικότητα και το ήθος του έδωσαν στην ανδρική ομάδα την ώθηση για να σταθεί στα πόδια της και να καθιερωθεί στην συνείδηση όλων στον χώρο του μπάσκετ και μάλιστα έχοντας ακόμα πάρα πολλά να προσφέρει!
Επίσης στα 24 του χρόνια, όντας πλέον και πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ, έχει κάνει και το ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας και όλα δείχνουν ότι κι εκεί θα καταφέρει να χαράξει μια αξιόλογη πορεία.
Η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι πλέον γεγονός εδώ και μέρες. Πως νιώθεις που είσαι αναγκασμένος να βρίσκεσαι συνεχώς στο σπίτι, μακριά από προπονήσεις και άλλες εξωτερικές δραστηριότητες?
Η απαγόρευση κυκλοφορίας μας περιορίζει όλους, αυτό είναι γεγονός. Προσπαθώ να προσαρμοστώ στις καινούργιες συνθήκες και να κάνω υπακοή στις οδηγίες που μας έχουν δώσει. Για μένα είναι αρκετά δύσκολο γιατί όλη την μέρα μου την πέρναγα εκτός σπιτιού, λόγω της δουλειάς και των αθλητικών μου υποχρεώσεων ήμουν από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ έξω, μόνο το μεσημέρι πήγαινα στο σπίτι για φαγητό. Η αλήθεια είναι ότι η προπόνηση μου έχει λείψει αρκετά και γενικότερα το ευχάριστο κλίμα της ομάδας. Ωστόσο εξακολουθώ να προπονούμαι κάνοντας γυμναστική στο σπίτι.
Βρίσκεσαι στην ανδρική ομάδα από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της, εδώ και 3 χρόνια. Πως βιώνεις αυτό το διάστημα μπασκετικά αλλά και συναισθηματικά?
Ο άνθρωπος που με έφερε στην Άρτεμις την πρώτη χρονιά της λειτουργίας της ανδρικής ομάδας ο Παναγιώτης Μητρέλος, ήταν από τους λίγους άνθρωπος που πίστεψαν σε μένα και τον ευχαριστώ για αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι θα βρω εκεί, ο Παναγιώτης μου είχε πει ότι υπάρχει ένας καλός προπονητής που μπορεί να σου μάθει καλύτερο μπάσκετ, αυτό για μένα αρκούσε. Από εκεί πέρα όλα κύλησαν πολύ καλύτερα από ότι περίμενα. Στην ομάδα βελτίωσα πολύ το παιχνίδι μου, μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα πλέον μέσα στο γήπεδο. Έχω γίνει κομμάτι της ομάδας και νιώθω την Άρτεμις Αχαρνών σαν την "δεύτερη" οικογένεια μου.
Πως κρίνεις την πορεία του ανδρικού φέτος όπου μετά από τις δύο συνεχόμενες ανόδους βρίσκεται στην διεκδίκηση και μιας τρίτης? Ποια είναι κατά την γνώμη σου τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της φετινής ανδρικής ομάδας?
Η πορεία του ανδρικού την φετινή χρονιά είναι πολύ δύσκολη, διότι δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες. Στην αρχή της χρονιάς κάναμε συνεχόμενες εύκολες ήττες, παρόλο που ήμασταν πλήρης σαν ομάδα σε όλες τις θέσεις. Φαινόταν ότι με τον τρόπο που παίζαμε δεν θα έχουμε τύχη για την παραμονή στην κατηγορία. Στην συνέχεια κάποια παιδιά αποχώρησανκαι αυτό επηρέασε τους ρόλους μέσα στην ομάδα. Παρόλα αυτά δουλέψαμε σκληρά σαν παίκτες και με οδηγούς τους προπονητές μας (Δεσποτάκη - Μπελέγρη), φτάσαμε να είμαστε στην πεντάδα και να διεκδικούμε ακόμα και την άνοδο. Σίγουρα οι πορεία της Άρτεμις τα τελευταία χρόνια με δύο ανόδους μας δίνει έμπνευση και δύναμη να συνεχίσουμε τις διακρίσεις.
Η παρουσία του κόσμου είναι πολλές φορές εντυπωσιακή στους αγώνες του ανδρικού. Πως το εισπραττείς όλο αυτό ως αθλητής?
Ο κόσμος που έρχεται και μας βλέπει είναι τρομερός πραγματικά. Νιώθω υπέροχα να παίζω για αυτούς τους ανθρώπους, με βοηθούν πολύ ψυχολογικά κατά την διάρκειας του αγώνα... Θυμάμαι ένα τρανταχτό γεγονός σε έναν αγώνα εκτός έδρας, είχαμε υποστεί βαριά ήταν, δεν είχαμε παίξει καθόλου καλά. Ο προπονητής μας μιλάγαμε στα αποδυτήρια για μιάμιση ώρα και είχαν φύγει όλοι από το γήπεδο. Ο φύλακας μας φώναζε για να φύγουμε και όταν βγήκα έξω δεν περίμενα να βρω κανέναν από τα άτομα που είχαν έρθει να μας δουν, ωστόσο ήταν ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ και μας περίμεναν.... αυτό μου έδωσε δύναμη για την συνέχεια. Πάντως η ατμόσφαιρα που δημιουργούν μέσα στο γήπεδο είναι εξαιρετική, πάντα σε μπασκετικά πλαίσια. Έχω να το βιώσω αυτό από τότε που έπαιζα στα παιδο-εφηβικα που ερχόντουσαν να μας δουν οι φίλοι μας και φώναζαν για εμάς. Δεν μπορώ να σας περιγράψω με λόγια τι γίνεται στο γήπεδο όταν γεμίζει με κόσμο, πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις.
Παράλληλα είσαι και προπονητής του συλλόγου και πλέον πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ. Σου αρέσει η προπονητική κι αν ναι, πες μας τους λόγους.
Ασχολούμαι με την προπονητική τα τελευταία δύο χρόνια, είναι κάτι καινούργιο για μένα. Ωστόσο έχω ένα πλεονέκτημα μαθαίνω δίπλα στους καλύτερους ( Ελένη Καλαϊτζάκη- Δεσποτάκης Μάριος) Μου αρέσει που είμαι προπονητής σε ακαδημίες, είναι πάνω στο αντικείμενο μου και νιώθω ότι εξελίσσομαι. Τα παιδιά με κάνουν να νιώθω καλά, μου αρέσει να τους κάνω προπόνηση. Η Άρτεμις έχει γεμίσει από αθλητές και αυτό σημαίνει ότι κάνουμε καλή δουλειά. Τα περισσότερα οφείλονται βέβαια στην Ελένη Καλαϊτζάκη η οποία κάνει τα πάντα για την ομάδα, έχει την ικανότητα να μπορεί να κάνει και δέκα πράγματα ταυτόχρονα και λίγα λέω, τρέχει για τα πάντα. Είναι πραγματικά μεγάλη εμπειρία για μένα να μαθαίνω διπλά της.
Που πιστεύεις ότι οφείλεται η ραγδαία βελτίωση των τμημάτων υποδομής της Άρτεμις τα τελευταία χρόνια, όπου κι εσύ έχεις σημαντικό μερίδιο σε αυτό?
Τα τμήματα μας έχουν βελτιωθεί σημαντικά , όχι επειδή κερδίζουν τους αγώνες ή διακρίνονται, αλλά επειδή έχουν γίνει ομάδα, παίζει ο ένας για τον άλλον, νοιάζεται ο ένας το άλλον. Έχουν μάθει να απολαμβάνουν το παιχνίδι! Αυτό είναι πολύ σημαντικό και σε συνδυασμό με την πολύ καλά δομημένη προπόνηση που γίνεται, αποτέλεσμα της εμπειρίας και της γνώσης που υπάρχει στο προπονητικό stuff.
Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και η πορεία του ανδρικού. Πολλά παιδιά έρχονται και βλέπουν την παιχνίδια του ανδρικού παρά το ακατάλληλο της ώρας και η επιθυμία τους για μπάσκετ μεγαλώνει, γυαλίζουν τα μάτια τους όταν μας βλέπουν να αγωνιζόμαστε και αυτό δείχνει ότι πραγματικά το χαίρονται να είναι στο γήπεδο. Στόχος μου σαν προπονητής είναι τα παιδιά να βελτιώνονται συνεχώς και αργότερα φτάσουν να παίξουν στην ανδρική ομάδα.
